هـــــی رفیـــق ...
زیـــــاد خـــوبــــــی نکــــــــن!
انســــان استـــــــــــــ،
فـــرامــوش کـار استــــــــــــــ!
از تنهایــــــی اش کــه در بیــایــــــد،
تنهــــایـــی اتــــــ را دور مـــــی زنــــد!
پشتــــــــ مــــی کنـــــد بــه تـــو،
بـــه گـــذشتـــه اش!
حتّــــی روزی مـــــی رســـــد کـــه
به تـــو مــــی گـــویـــــد : شمــــا...؟
